Renesans to przełomowa epoka w dziejach kultury europejskiej, która przyniosła odrodzenie sztuki i myśli antycznej. Ramy czasowe renesansu w Europie obejmują okres od XIV do XVI wieku, przy czym początek renesansu datuje się na około 1350 rok we Włoszech, a koniec renesansu przypada na około 1600 rok.
Co oznacza renesans to dosłownie "odrodzenie" - powrót do wartości kultury antycznej, rozwój humanizmu i antropocentryzmu. Cechy renesansu to przede wszystkim zainteresowanie człowiekiem i jego możliwościami, rozwój nauki i sztuki, sekularyzacja kultury oraz powrót do wzorców antycznych. W Polsce epoka ta rozpoczęła się później - początek renesansu w Polsce datuje się na około 1500 rok, za panowania Zygmunta Starego, a koniec renesansu w Polsce przypada na około 1630 rok. Najważniejsze wydarzenia renesansu w Polsce to rozwój literatury w języku polskim (Mikołaj Rej, Jan Kochanowski), rozkwit architektury (przebudowa Wawelu) oraz rozwój myśli politycznej i reformacyjnej.
Hasła renesansu koncentrowały się wokół takich idei jak: powrót do antyku (ad fontes), człowiek miarą wszechrzeczy (homo mensura), człowiek twórcą samego siebie (homo faber). Epoka ta przyniosła wielkie odkrycia geograficzne, rozwój druku, reformację, rozwój sztuk pięknych i literatury narodowej. Po renesansie nastąpił barok, którego ramy czasowe rozpoczynają się około 1600 roku. Renesans pozostawił trwały ślad w kulturze europejskiej, wprowadzając nowe spojrzenie na człowieka i jego miejsce w świecie, a także przyczyniając się do rozwoju nauki, sztuki i literatury w językach narodowych.
