Środki stylistyczne w literaturze
Czytając wiersze i opowiadania, na pewno zauważyłeś, że pisarze używają różnych sztuczek językowych. Dzięki nim teksty stają się ciekawsze i bardziej obrazowe. Te sztuczki nazywamy środkami stylistycznymi.
Anafora to powtarzanie tego samego wyrazu na początku kolejnych wersów. Podobnie działa powtórzenie, ale może pojawić się w dowolnym miejscu tekstu. Kiedy autor zwraca się do kogoś w utworze, używa apostrofy, a jeśli ten zwrot jest bardzo uroczysty, mamy do czynienia z inwokacją.
Gdy opisujemy rzeczowniki, używamy epitetów. Kiedy mówimy, że coś jest „jak" coś innego, stosujemy porównanie. Jeśli to porównanie jest bardzo rozbudowane, nazywamy je porównaniem homeryckim. Z kolei metafora (inaczej przenośnia) nadaje wyrazom zupełnie inne znaczenie.
💡 Warto zwrócić uwagę na personifikację i animizację - dzięki nim przedmioty nieożywione mogą zachowywać się jak ludzie (personifikacja) lub inne istoty żywe (animizacja).
Antonimem nazywamy wyraz o przeciwnym znaczeniu, a synonimem - wyraz bliskoznaczny. Oksymoron to zestawienie wyrazów o przeciwstawnym znaczeniu. Pytanie retoryczne nie wymaga odpowiedzi, a wyliczenie to wymienienie po sobie kilku rzeczy lub zjawisk.
Archaizmy to wyrazy przestarzałe, a neologizmy - wyrazy nowe, często stworzone przez autora. Onomatopeje to wyrazy naśladujące dźwięki, np. „brzęk", „szum". Przerzutnia przenosi część zdania do następnego wersu, co może tworzyć ciekawy efekt rytmiczny.