Podstawy romantyzmu i jego bohaterowie
Romantyzm w Polsce trwał od 1822 do 1864 roku, wprowadzając nowe spojrzenie na literaturę i sztukę. Epoka ta przyniosła ze sobą koncepcję epopei narodowej - utworu o istotnym znaczeniu dla narodu, przedstawiającego jego dzieje.
Bohaterowie romantyczni charakteryzowali się specyficznymi cechami, co widać na przykładzie postaci z "Romantyczności" Adama Mickiewicza:
Przykład: Karusia uosabia typowego bohatera romantycznego - samotna, zbuntowana, niezrozumiana przez otoczenie, marzycielska i nieszczęśliwie zakochana.
Romantyzm wprowadził nowe gatunki literackie, takie jak ballada czy dramat romantyczny, które łączyły w sobie cechy różnych rodzajów literackich.
Definicja: Synkretyzm gatunkowy to łączenie w utworach cech różnych rodzajów bądź gatunków literackich, charakterystyczne dla romantyzmu.
Sonet, popularny w romantyzmie gatunek, miał ściśle określoną budowę:
Highlight: Sonet składa się z 14 wersów zgrupowanych w cztery zwrotki, gdzie dwie pierwsze są opisowe lub narracyjne, a dwie ostatnie zawierają refleksję i uogólnienie.