"Kamienie na szaniec" to jedna z najważniejszych książek o polskim ruchu oporu podczas II wojny światowej, przedstawiająca prawdziwą historię członków Szarych Szeregów.
Książka opowiada o losach trzech przyjaciół: Tadeusza Zawadzkiego ("Zośka"), Jana Bytnara ("Rudy") i Aleksego Dawidowskiego ("Alek"), którzy należeli do Szarych Szeregów - konspiracyjnej organizacji harcerskiej działającej podczas okupacji. Młodzi bohaterowie, mimo młodego wieku, angażują się w walkę z niemieckim okupantem poprzez akcje małego sabotażu, propagandę i działalność wywiadowczą. Najważniejszym wydarzeniem opisanym w książce jest Akcja pod Arsenałem, podczas której grupa harcerzy odbija "Rudego" z rąk Gestapo.
Szare Szeregi prowadziły różnorodne działania konspiracyjne, od małego sabotażu (akcja "Wawer") po akcje zbrojne. Organizacja dzieliła się na trzy grupy wiekowe: Zawiszacy (12-14 lat), Bojowe Szkoły (15-17 lat) i Grupy Szturmowe (powyżej 18 lat). Do najsłynniejszych akcji Szarych Szeregów należały: akcja pod Arsenałem, akcja "Wawer", akcja "N" oraz liczne działania edukacyjne i wychowawcze. Organizacja kierowała się hasłem "Dziś - Jutro - Pojutrze", które określało kolejne etapy walki: konspirację, powstanie i odbudowę kraju. Bohaterowie Kamieni na szaniec stali się symbolem poświęcenia młodego pokolenia Polaków, które w obliczu zagrożenia ojczyzny podjęło heroiczną walkę o jej wolność.
