Teatr Grecki - Podstawy
Teatr grecki narodził się z dytyrambu - uroczystej pieśni chóralnej wykonywanej przez 50 chłopców i mężczyzn na cześć boga Dionizosa. Ten początek był prosty, ale dał fundament dla całej późniejszej tradycji teatralnej.
Tylko mężczyźni mogli zostać aktorami w greckim teatrze. Na przestrzeni czasu liczba aktorów na scenie wzrastała - Tespis wprowadził pierwszego aktora, Ajschylos dodał drugiego, a Sofokles uzupełnił obsadę o trzeciego. Nosili oni charakterystyczny strój składający się z chitonu (długiego wierzchniego odzienia), koturów (butów na platformach, których wysokość wskazywała na status postaci) oraz onkosa (peruki podkreślającej wiek i charakter).
Maski teatralne odgrywały kluczową rolę w przedstawieniach. Wyróżniano cztery główne maski symbolizujące: złość, smutek, radość i strach. Nie tylko wyrażały one emocje postaci, ale też informowały widzów o ich wieku i pozycji społecznej.
Ciekawostka: Greckie teatry budowano w formie amfiteatru na wzgórzach nie tylko ze względów estetycznych, ale przede wszystkim praktycznych - takie usytuowanie zapewniało doskonałą akustykę i widoczność sceny nawet z odległych miejsc!
Budowa teatru greckiego była przemyślana i funkcjonalna - składała się z orchestry (miejsca dla chóru), theatronu (przestrzeni dla widowni), proskenium (sceny dla aktorów), parodosu (wejścia na widownię) oraz skene (garderoby i magazynu). Taki układ przestrzenny sprawdzał się znakomicie podczas przedstawień dla tysięcy widzów.