Społeczna krytyka w poezji Tuwima
W wierszu "Mieszkańcy" Julian Tuwim krytycznie odnosi się do przeciętnych ludzi, określając ich jako "strasznych" i zarzucając im materializm oraz płytkość intelektualną. Poeta ukazuje ich jako osoby, które nie zagłębiają się w istotne treści, a jedynie powierzchownie odbierają rzeczywistość.
"Do prostego człowieka" to ważny wiersz o manipulacji. Tuwim ostrzega przed wykorzystywaniem prostych ludzi przez władze, które manipulują uczuciami patriotycznymi i religijnymi. Poeta apeluje o bunt przeciwko takiej manipulacji, podkreślając, że każdy człowiek ma prawo do życia i własnych wyborów.
W utworze "Colloquium niedzielne na ulicy" Tuwim przedstawia nieudaną próbę nawiązania relacji między mężczyzną a kobietą. Mężczyzna, uważający się za romantyka, spotyka się z odrzuceniem ze strony kobiety, która uważa go za natręta. Wiersz pokazuje kontrast między wyobrażeniami a rzeczywistością.
⭐ Wskazówka: Analizując wiersze Juliana Tuwima, zwróć uwagę na jego język - prosty, a jednocześnie pełen ironii i sarkazmu, który pozwala poecie trafnie krytykować społeczne zjawiska.