"Dies irae" - ekspresjonizm i katastrofizm
Dies irae Jan Kasprowicz to jeden z najbardziej znanych hymnów poety, reprezentujący nurt ekspresjonizmu i katastrofizmu w jego twórczości. Tytuł utworu oznacza "dzień gniewu" i odnosi się do dnia Sądu Ostatecznego.
Definition: Katastrofizm - nurt w literaturze wyrażający przekonanie o nieuchronnej zagładzie cywilizacji i kultury.
Dies irae środki stylistyczne obejmują:
- Poetykę apokalipsy
- Bogatą symbolikę
- Hiperboliczne przedstawienie zjawisk
- Frenezję budującą atmosferę szału i grozy
Vocabulary: Frenezja - stan szaleństwa, uniesienia, gwałtownych emocji.
Dies irae Sąd Ostateczny jest głównym tematem utworu. Poeta przedstawia wizję Boga jako nieczułego na ludzkie cierpienie, surowego i bezwzględnego. Ludzie są przerażeni, masowo umierają, a ich życie traci sens w obliczu obojętności Boga.
Dies irae tekst charakteryzuje się ekspresjonistyczną poetyką krzyku, która nadaje utworowi bardzo emocjonalną wymowę. Poeta rezygnuje z tradycyjnej rytmiki wiersza, wprowadzając dysharmonię i nieregularny rytm, co potęguje wrażenie chaosu i grozy.
Example: "Dies irae, dies illa" Dzienˊgniewu,oˊwdzienˊ - to początkowe słowa średniowiecznego hymnu, do którego nawiązuje Kasprowicz w swoim utworze.
Dies irae gatunek to hymn, ale Kasprowicz znacząco modyfikuje jego tradycyjną formę, dostosowując ją do ekspresjonistycznej wizji końca świata.