Eneida - najważniejsze dzieło Wergiliusza

"Eneida" to najważniejsze dzieło Wergiliusza, rozbudowany poemat epicki na miarę Homerowej "Iliady" i "Odysei". Głównym bohaterem jest Eneasz, uciekinier z Troi i mityczny założyciel Rzymu. Epos pełni funkcję epopei narodowej, gloryfikującej Rzym i jego obywateli. Wergiliusz przedstawia Rzymian jako potomków Trojan, dziedziczących ich cechy i hart ducha.

"Eneida" składa się z dwunastu ksiąg, z których pierwsze sześć wzorowane jest na "Odysei", a drugie sześć na "Iliadzie". Poemat łączy dwa główne motywy: wędrówkę człowieka pozbawionego domu i ojczyzny oraz walkę o nową siedzibę dla wielkiego ludu. Eneasz jest przedstawiony jako wzór doskonałego Rzymianina - odważnego, ceniącego honor, rodzinę i ojczyznę.

Definicja: Epopeja narodowa to rozbudowany utwór epicki opiewający dzieje narodu lub państwa, często zawierający elementy mitologiczne i historyczne.

Streszczenie Eneidy - Księgi I-IV

Akcja "Eneidy" rozpoczyna się kilka lat po upadku Troi i kończy się, gdy Eneasz dociera do Italii. Pierwsza część opisuje tułaczkę bohatera, a druga walki w nowej ojczyźnie.

Księga I rozpoczyna się inwokacją i wyjaśnieniem gniewu Junony wobec Trojan. Opisuje założenie Kartaginy i przepowiednię o jej zniszczeniu przez potomków Trojan. Po sztormie wywołanym przez Junonę, Eneasz i jego towarzysze docierają do Afryki, gdzie zostają przyjęci przez królową Dydonę.

Przykład: Wenus, matka Eneasza, używa podstępu, zamieniając syna Eneasza na Amora, by wzbudzić miłość Dydony do trojańskiego bohatera.

Księga II to opowieść Eneasza o upadku Troi i podstępie z koniem trojańskim. Księga III opisuje dalszą podróż Eneasza przez różne krainy, aż do Sycylii. W Księdze IV rozwija się romans między Dydoną a Eneaszem, co prowadzi do intryg bogów i dramatycznych wydarzeń.

Słownictwo: Heksametr - metrum poezji epickiej, składające się z sześciu stóp daktylicznych, używane przez Wergiliusza w jego dziełach.