Pozostali bohaterowie i kontekst powieści
Porfiry Pietrowicz to przenikliwy sędzia śledczy, który od początku podejrzewa Raskolnikowa o morderstwo. Prowadzi z nim psychologiczną grę, stopniowo zaciskając pętlę wokół zabójcy. Jego postać pokazuje, jak trudno jest uciec przed konsekwencjami swoich czynów.
Swidrygajłow to tajemniczy i moralnie dwuznaczny człowiek, który podsłuchuje wyznanie Raskolnikowa. Próbuje szantażować Dunię i mimo gestów dobroczynnych (pomoc sierotom po Katarzynie Iwanownie), ostatecznie popełnia samobójstwo. Z kolei Łużyn to wyrachowany adwokat, który chce poślubić Dunię i podstępem oskarża Sonię o kradzież.
Akcja powieści rozgrywa się w latach 60. XIX wieku w Petersburgu, w atmosferze biedy, desperacji i moralnego rozchwiania. Symboliczne znaczenie ma godzina 11, która pojawia się w powieści – oznacza, że na skruchę nigdy nie jest za późno, co widać w duchowej przemianie Raskolnikowa.
Ciekawostka: Patronimiki (imiona odojcowskie) są charakterystycznym elementem rosyjskiej kultury i pojawiają się często w powieści, np. Rodion Romanowicz Raskolnikow.
Moralne przesłanie powieści koncentruje się wokół idei, że zbrodnia zawsze pociąga za sobą karę - jeśli nie prawną, to psychologiczną. Raskolnikow doświadcza wewnętrznego cierpienia, które ostatecznie prowadzi go do przyznania się i odkupienia. Relacja z Sonią, która czyta mu o wskrzeszeniu Łazarza, symbolizuje możliwość duchowego odrodzenia nawet po najcięższych grzechach.