"Zbrodnia i kara" to jedno z najważniejszych dzieł światowej literatury, napisane przez Fiodora Dostojewskiego w 1866 roku. Powieść przedstawia historię Rodiona Raskolnikowa, byłego studenta, który popełnia podwójne morderstwo, kierując się swoją teorią o ludziach nadzwyczajnych. Problematyka Zbrodni i kary koncentruje się wokół moralnych i psychologicznych konsekwencji zbrodni, a także zagadnień filozoficznych dotyczących granic ludzkiej wolności i odpowiedzialności.
Czas i miejsce akcji Zbrodni i kary to Petersburg lat 60. XIX wieku. Obraz Petersburga w Zbrodni i karze jest niezwykle istotny - miasto przedstawione jest jako miejsce przytłaczające, brudne i duszne, co stanowi metaforyczne odzwierciedlenie stanu ducha głównego bohatera. Akcja powieści rozgrywa się w ciągu około dwóch miesięcy letnich, z epilogiem przeniesionym o półtora roku później na Syberię. Motywy zbrodni Raskolnikowa w punktach obejmują jego teorię o ludziach nadzwyczajnych, trudną sytuację materialną oraz chęć sprawdzenia własnych możliwości.
Motyw winy i kary w powieści realizowany jest wielopoziomowo - od fizycznego cierpienia przez psychologiczne męki sumienia, aż po duchową przemianę bohatera. Liberalizm i socjalizm w Zbrodni i karze stanowią tło ideologiczne dla rozważań o naturze człowieka i społeczeństwa. Epilog zbrodni i kary interpretacja ukazuje ostateczną przemianę Raskolnikowa, jego pojednanie z Bogiem i odnalezienie miłości dzięki Soni Marmieładowej. Powieść porusza uniwersalne tematy dotyczące granic moralnych, odkupienia i ludzkiej natury, co sprawia, że pozostaje aktualna do dziś.
