Potęgi i ich własności
W potędze am liczba a to podstawa potęgi, a liczba m to wykładnik. Warto zapamiętać, jak znak podstawy i parzystość wykładnika wpływają na wynik. Gdy a>0, to an jest zawsze dodatnie. Natomiast gdy a<0 i wykładnik jest parzysty, wynik jest dodatni. Z kolei gdy a<0 i wykładnik jest nieparzysty, wynik jest ujemny.
Działania na potęgach ułatwiają obliczenia. Mnożąc potęgi o tej samej podstawie, dodajemy wykładniki: an⋅am=an+m. Dzieląc potęgi o tej samej podstawie, odejmujemy wykładniki: an:am=an−m (gdy $n > m$). Potęgując potęgę, mnożymy wykładniki: (an)m=an⋅m.
Notacja wykładnicza to sposób zapisywania liczb w postaci a⋅10k, gdzie 1≤a<10. Na przykład, 2,4⋅102=240, a 2,4⋅10−2=0,024. Przy dodawaniu i odejmowaniu doprowadzamy liczby do jednakowej potęgi 10, np. (4,2⋅105)−(3,8⋅105)=0,4⋅105=4⋅104. Mnożąc i dzieląc, działamy osobno na liczbach i potęgach.
Ważne! Uważaj na różnicę między −22 a (−2)2. W pierwszym przypadku −22=−4 (minus przed potęgą), a w drugim (−2)2=4 (minus w nawiasie). Pamiętaj też, że a0=1 dla a=0 oraz że a−n=an1.