Historia Obrazu Jezusa Miłosiernego - Pierwsze Przedstawienie
Obraz Jezusa Miłosiernego namalowany przez Eugeniusza Kazimirowskiego w 1934 roku w Wilnie jest pierwszym i najważniejszym wizerunkiem Jezusa Miłosiernego, powstałym według wskazówek św. Siostry Faustyny. Obraz ten ma szczególne znaczenie w historii kultu Bożego Miłosierdzia, ponieważ został namalowany pod bezpośrednim nadzorem świętej, która opisywała malarzowi swoją wizję z całą dokładnością.
Definicja: Obraz przedstawia zmartwychwstałego Chrystusa w białej szacie, z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa, a lewą wskazującą na serce, z którego wypływają dwa promienie: czerwony i blady. Zgodnie z wyjaśnieniem św. Faustyny, blady promień oznacza wodę, która usprawiedliwia dusze, a czerwony - krew, która jest życiem dusz.
Szczególną cechą tego wizerunku jest podpis "Jezu, ufam Tobie", który został umieszczony u dołu obrazu na wyraźne życzenie Jezusa przekazane św. Faustynie. Obraz ten nie tylko przedstawia postać Chrystusa Miłosiernego, ale jest także narzędziem łaski, przez które - zgodnie ze słowami Jezusa przekazanymi świętej - dusze mogą otrzymywać szczególne łaski.
W historii obrazu szczególnie ważne jest to, że powstał on w Zgromadzeniu Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, gdzie przebywała święta Faustyna. Dziś oryginał obrazu znajduje się w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Wilnie, jednak jego kopie są obecne w niezliczonych kościołach i kaplicach na całym świecie, gdzie wierni mogą modlić się przed wizerunkiem Jezusa Miłosiernego.