Polityka przemysłowa Polski
Polityka przemysłowa Polski to zestaw działań państwa mających na celu kształtowanie struktury i kierunku produkcji przemysłowej oraz poprawę sytuacji przedsiębiorstw. Jej główne cele obejmują podniesienie konkurencyjności przemysłu, pobudzanie innowacyjności, tworzenie nowych miejsc pracy oraz rozwijanie strategicznych gałęzi przemysłu.
Przemysł, jako sektor gospodarki zajmujący się pozyskiwaniem i przetwarzaniem zasobów naturalnych, ma kluczowe znaczenie dla zaspokajania ludzkich potrzeb. Przyczynia się do powstawania miejsc pracy, poprawy warunków życia ludności, postępu technologicznego oraz rozwoju miast.
Definicja: Przemysł to sektor gospodarki zajmujący się pozyskiwaniem i przetwarzaniem zasobów naturalnych w celu zaspokajania ludzkich potrzeb.
Poziom uprzemysłowienia państwa można ocenić na podstawie kilku wskaźników:
- Udział przemysłu w dochodzie narodowym
- Wielkość produkcji przemysłowej na jednego mieszkańca
- Odsetek zatrudnionych w przedsiębiorstwach przemysłowych
Highlight: Najbardziej uprzemysłowione regiony Polski to południe i centrum kraju.
Polityka przemysłowa może być realizowana na dwa sposoby:
- Polityka sektorowa - wspiera konkretne gałęzie przemysłu i wybrane przedsiębiorstwa
- Polityka horyzontalna - wspiera przemysł jako całość
Instrumenty polityki przemysłowej obejmują:
- Ulgi podatkowe
- Subwencje
- Kredyty i pożyczki
- Zamówienia rządowe
- Finansowanie badań naukowych
Example: Agencja Rozwoju Przemysłu (ARP) to spółka akcyjna Skarbu Państwa, która pomaga w prowadzeniu przedsiębiorstw.
Historia polityki przemysłowej w Polsce:
- Po II wojnie światowej do końca lat 60. XX w. - intensywne uprzemysłowienie
- Lata 70. XX w. - zmniejszenie znaczenia przemysłu
- Lata 90. XX w. - pierwsze próby ustalenia założeń polskiej polityki przemysłowej
- 1995-1997 - nowy program ukierunkowany na wzrost konkurencyjności polskiego przemysłu
- Początek XXI w. - polityka sektorowa zastąpiona polityką horyzontalną
- 2008 - wzrost znaczenia przemysłu po kryzysie gospodarczym
