Układy wewnętrzne gadów
Układ pokarmowy gadów jest przystosowany głównie do drapieżnictwa. W jamie gębowej większość gadów posiada zęby (oprócz żółwi), przy czym u krokodyli są one osadzone w zębodołach. Niektóre gady mają zęby jadowe, a ich język często pełni funkcję narządu dotyku.
Pokarm przechodzi przez gardziel, przełyk, a następnie trafia do żołądka. U krokodyli żołądek jest podzielony na część mięśniową (zawierającą kamienie do rozcierania pokarmu) i gruczołową (wydzielającą enzymy). Dalej pokarm wędruje przez jelito cienkie, jelito grube, aż do kloaki - wspólnego ujścia układów pokarmowego, wydalniczego i rozrodczego.
Układ oddechowy gadów składa się z nozdrzy zewnętrznych, jamy nosowej, gardzieli, krtani, tchawicy, oskrzeli i płuc gadów. Płuca mają gąbczastą strukturę, co zwiększa powierzchnię wymiany gazowej. Wentylacja płuc odbywa się dzięki mięśniom międzyżebrowym, które zmieniając objętość klatki piersiowej, wpływają na objętość płuc.
Ciekawostka: Główna różnica między płazami a gadami to właśnie efektywność oddychania - gady posiadają znacznie bardziej rozwinięte płuca, dzięki czemu mogą prowadzić w pełni lądowy tryb życia.
Układ krwionośny gadów charakteryzuje się sercem zbudowanym z dwóch przedsionków i jednej komory z częściową przegrodą. Taka budowa pozwala na minimalne mieszanie się krwi w komorze. Wyjątek stanowią krokodyle, które mają całkowitą przegrodę w komorze serca. U gadów występują dwa obiegi krwi: mały (płucny) i duży (obwodowy).
Układ wydalniczy składa się z zanereczy (nerek ostatecznych), moczowodów, pęcherza moczowego (obecnego tylko u żółwi i jaszczurek) oraz kloaki. Gdzie żyją gady wpływa na sposób wydalania - gady lądowe wydalają kwas moczowy w formie kryształów (są urikoteliczne), co pozwala im oszczędzać wodę w suchym środowisku. Natomiast gady wodne wydalają rozcieńczony mocz zawierający amoniak lub mocznik.