Układ szkieletowy płazów
Płazy posiadają charakterystyczną czaszką ażurową - lekką, niewielką, z dużymi oczodołami i nielicznymi elementami kostnymi. W ich rozwoju zarodkowym trzecia para łuków skrzelowych tworzy szczękę i żuchwę, a czwarta przekształca się w strzemiączko i szkielet języka.
Czaszka łączy się z kręgosłupem za pomocą dwóch kłykci potylicznych, co ogranicza ruchy głowy do potakiwania - płazy nie mogą obracać głowy na boki. Kręgosłup dzieli się na część szyjną jedenkręg−dzˊwigacz, tułowiową, krzyżową (jeden kręg) i ogonową.
Płazy nie posiadają wykształconej klatki piersiowej. Chociaż mają mostek i żebra, te ostatnie są silnie zredukowane i nie łączą się z mostkiem. To jedna z przyczyn, dla których płazy preferują wymianę gazową przez skórę zamiast przez płuca - ich ruchy oddechowe są znacząco ograniczone.
Ważne! Brak klatki piersiowej u płazów ma ogromny wpływ na ich fizjologię oddychania - z tego powodu wymiana gazowa przez skórę jest dla nich często ważniejsza niż oddychanie płucne!
Kończyny przednie płazów są czteropałczaste i składają się z kości ramiennej, przedramienia, nadgarstka, śródręcza i palców. Kończyny tylne są pięciopalczaste, zbudowane z kości udowej, podudzia, stępu, śródstopia i palców. Kończyny łączą się z kręgosłupem poprzez obręcz barkową (przednie) i obręcz miednicową (tylne).