Układ pokarmowy nicieni

Układ pokarmowy nicieni jest drożny i ma postać ciągnącego się wzdłuż ciała przewodu, który rozpoczyna się otworem gębowym, a kończy otworem odbytowym. Składa się z trzech głównych odcinków:

1. Jelito przednie - wyściełane oskórkiem, rozpoczyna się otworem gębowym otoczonym wargami z receptorami dotyku. W jamie gębowej znajdują się struktury służące do pobierania pokarmu, takie jak ząbki, listewki lub sztyleciki.

2. Jelito środkowe - odpowiada za wchłanianie produktów trawienia, a jego nabłonek wytwarza mikrokosmki zwiększające powierzchnię chłonną.

3. Jelito końcowe - krótki, końcowy odcinek przewodu pokarmowego zakończony odbytem.

Wyróżnienie: U nicieni nie występują ruchy perystaltyczne, a przesuwanie się treści pokarmowej zachodzi w wyniku pobierania następnej porcji pożywienia.

Charakterystyka ogólna nicieni

Nicienie to zwierzęta o obłym, nieczłonowanym ciele, które występują w różnorodnych środowiskach, takich jak dna mórz, głębiny oceaniczne, wody słodkie, gleba (gdzie stanowią najliczniejszą grupę bezkręgowców), gorące źródła i wysokie góry. Budowa nicieni charakteryzuje się wydłużonym i zwężonym na obu końcach ciałem, dwuboczną symetrią, brakiem członowania i odnóży oraz niewielkimi rozmiarami (od 0,3 mm do kilkudziesięciu cm).

Przykład: Placentonema gigantissima, pasożyt kaszalotów, osiąga długość około 8 metrów.

Nicienie należą do trójwarstwowców i posiadają pseudocelomę - pierwotną jamę ciała wypełnioną płynem pod dużym ciśnieniem, która pełni funkcje właściwe dla układu krwionośnego i stanowi szkielet hydrauliczny (hydroszkielet).

Definicja: Pseudoceloma to pierwotna jama ciała wypełniona płynem, która zapewnia transport substancji odżywczych i metabolitów oraz nadaje ciału sztywność i sprężystość.