Charakterystyka ogólna nicieni

Nicienie to zwierzęta o obłym, nieczłonowanym ciele, które występują w różnorodnych środowiskach, takich jak dna mórz, głębiny oceaniczne, wody słodkie, gleba (gdzie stanowią najliczniejszą grupę bezkręgowców), gorące źródła i wysokie góry. Budowa nicieni charakteryzuje się wydłużonym i zwężonym na obu końcach ciałem, dwuboczną symetrią, brakiem członowania i odnóży oraz niewielkimi rozmiarami (od 0,3 mm do kilkudziesięciu cm).

Przykład: Placentonema gigantissima, pasożyt kaszalotów, osiąga długość około 8 metrów.

Nicienie należą do trójwarstwowców i posiadają pseudocelomę - pierwotną jamę ciała wypełnioną płynem pod dużym ciśnieniem, która pełni funkcje właściwe dla układu krwionośnego i stanowi szkielet hydrauliczny (hydroszkielet).

Definicja: Pseudoceloma to pierwotna jama ciała wypełniona płynem, która zapewnia transport substancji odżywczych i metabolitów oraz nadaje ciału sztywność i sprężystość.

Oddychanie i transport substancji u nicieni

Nicienie nie posiadają wyspecjalizowanego układu oddechowego. U gatunków pasożytniczych pozyskiwanie energii zachodzi w wyniku fermentacji, natomiast nicienie wolno żyjące oddychają tlenowo całą powierzchnią ciała. Jest to możliwe dzięki korzystnemu stosunkowi powierzchni ciała do jego objętości.

Nicienie nie mają również układu krwionośnego. Transport składników odżywczych i produktów przemiany materii odbywa się za pośrednictwem płynu wypełniającego jamę ciała.

Układ nerwowy nicieni składa się z pierścienia okołogardzielowego, zawierającego kilka par zwojów nerwowych. Od pierścienia odchodzą krótkie nerwy ku przodowi ciała oraz długie pnie nerwowe ku tyłowi. Dwa grubsze pnie nerwowe biegną w wałkach hipodermalnych i łączą się ze sobą spoidłami poprzecznymi.

Słownictwo: Spoidła poprzeczne to struktury łączące pnie nerwowe, mające kształt cienkich półpierścieni opasujących ciało na przemian z prawej i lewej strony.