Tkanka nabłonkowa - bariera ochronna organizmu
Tkanka nabłonkowa to zwarty układ komórek tworzących jedną lub więcej warstw, ułożonych na błonie podstawnej zawierającej włókna białkowe. Tkankę tę nazywamy nabłonkami, a ich funkcje obejmują ochronę, wydzielanie i wchłanianie substancji.
Nabłonek jednowarstwowy płaski zbudowany jest z płaskich komórek tworzących cienką warstwę. Występuje w miejscach intensywnego transportu substancji, takich jak pęcherzyki płucne czy naczynia włosowate. Jego cienka struktura ułatwia wymianę gazową w płucach.
Nabłonek jednowarstwowy walcowaty składa się z wysokich, walcowatych komórek. Występuje w żołądku i jelicie cienkim, gdzie pełni funkcję wchłaniania i wydzielania substancji. To dzięki niemu możliwe jest trawienie i przyswajanie składników odżywczych.
Nabłonek jednowarstwowy sześcienny zbudowany z komórek o kształcie sześcianów, wyściela przewody wyprowadzające gruczołów (np. ślinianek) i kanaliki nerkowe. Odpowiada za wydzielanie i wchłanianie różnych substancji.
⚠️ Zapamiętaj: Nabłonek wielowarstwowy płaski występuje w miejscach narażonych na urazy mechaniczne (np. skóra), gdzie dzięki wielu warstwom komórek zapewnia skuteczną ochronę.
Nabłonek jednowarstwowy wielorzędowy tworzy złudzenie wielu warstw, choć wszystkie komórki stykają się z błoną podstawną. Często posiada rzęski i występuje w drogach oddechowych, gdzie usuwa zanieczyszczenia. Nabłonek wielowarstwowy płaski składa się z wielu warstw komórek i pełni funkcję ochronną, występując na powierzchni ciała, gdzie jest narażony na ciągłe ścieranie.