Tkanki nabłonkowe pełnią kluczową rolę w organizmie człowieka, tworząc wyspecjalizowane warstwy komórek pokrywające powierzchnie i wyściełające narządy wewnętrzne.
Nabłonki spełniają wiele istotnych funkcji - chronią tkanki przed uszkodzeniami mechanicznymi i chemicznymi, uczestniczą w wymianie substancji między organizmem a środowiskiem oraz wytwarzają substancje potrzebne do prawidłowego funkcjonowania organizmu. W zależności od lokalizacji i pełnionej funkcji, komórki nabłonkowe mogą mieć różny kształt i układ - występują nabłonki jednowarstwowe płaskie, sześcienne i walcowate oraz nabłonki wielowarstwowe. Rodzaje połączeń międzykomórkowych w tkankach zwierzęcych obejmują złącza ścisłe, przylegania oraz desmosomy, które zapewniają integralność tkanek i kontrolują transport międzykomórkowy.
Znaczenie struktur nabłonkowych w układach organizmu jest nie do przecenienia. W układzie pokarmowym nabłonek uczestniczy we wchłanianiu składników odżywczych, w układzie oddechowym umożliwia wymianę gazową, a w układzie moczowym bierze udział w filtracji krwi i wydalaniu zbędnych produktów przemiany materii. Nabłonki gruczołowe wydzielają hormony, enzymy i inne substancje biologicznie czynne. Prawidłowe funkcjonowanie tkanek nabłonkowych jest kluczowe dla zachowania homeostazy organizmu. Uszkodzenie lub dysfunkcja nabłonków może prowadzić do poważnych zaburzeń zdrowotnych, dlatego tak ważna jest ich ochrona i dbanie o prawidłowe funkcjonowanie.
