BUDOWA ATOMU
Atom nie zawsze był znany w takiej formie, jak dziś. Na przestrzeni lat powstało kilka modeli - od "ciasta z rodzynkami" Thomsona (1906), przez planetarny Rutherforda (1911), aż po model Bohra (1913), który wprowadził pojęcie orbit elektronowych.
W atomie rozróżniamy różne stany energetyczne. Stan podstawowy to sytuacja, gdy energia elektronów jest najmniejsza - atom jest wtedy stabilny. Gdy elektron pochłonie energię, przechodzi do stanu wzbudzonego. Energia jest przekazywana w postaci kwantów energii E=h×v, czyli najmniejszych "paczek" energii, jakie atom może pochłonąć lub wyemitować.
Atom składa się z jądra atomowego zawierającego nukleony (protony i neutrony) oraz elektronów krążących wokół jądra w obszarze orbitalnym. Co ciekawe, protony i neutrony nie są niepodzielne - składają się z jeszcze mniejszych cząstek zwanych kwarkami. Każda cząstka podstawowa ma swoją antycząstkę o przeciwnych właściwościach.
Warto zapamiętać! Atom określamy przez dwie podstawowe liczby: liczbę atomową Z (liczba protonów) oraz liczbę masową A (suma protonów i neutronów). Różnica A-Z daje nam liczbę neutronów.
Schemat budowy atomu przedstawiamy jako symbol pierwiastka z liczbą atomową w lewym dolnym rogu i liczbą masową w lewym górnym rogu, np. ²³Na. Elektrony rozmieszczone są w chmurze elektronowej, z czego najważniejsze dla reakcji chemicznych są elektrony z powłoki walencyjnej.