Reakcje tlenków metali z kwasami i reakcje wodorotlenków metali z tlenkami niemetali

Ten rozdział przedstawia dwie kolejne metody otrzymywania soli: reakcje tlenków metali z kwasami oraz reakcje wodorotlenków metali z tlenkami niemetali.

Reakcja tlenku metalu z kwasem jest przedstawiona ogólnym równaniem:

tlenek metalu + kwas → sól + woda

Example: MgO + 2HCl → MgCl₂ + H₂O

Definition: Tlenek zasadowy to tlenek metalu, który reaguje z kwasem, tworząc sól. Większość tlenków zasadowych reaguje z wodą, tworząc zasady.

Następnie omówiona jest reakcja wodorotlenku metalu z tlenkiem niemetalu:

wodorotlenek metalu + tlenek niemetalu → sól + woda

Example: 2LiOH + NO₂ → 2LiNO₃ + H₂O

Highlight: W tej reakcji wodorotlenek metalu pełni rolę zasady, a tlenek niemetalu rolę tlenku kwasowego.

Te reakcje są ważne w kontekście wzorów i nazw soli, ponieważ pozwalają na syntezę różnorodnych soli, zarówno prostych, jak i bardziej złożonych.

Reakcje strąceniowe

Ta część dokumentu koncentruje się na reakcjach strąceniowych, które są istotną metodą otrzymywania soli nierozpuszczalnych w wodzie.

Reakcje strąceniowe polegają na tworzeniu się osadu (soli nierozpuszczalnej) w wyniku reakcji między jonami powstałymi z dysocjacji substratów. Przedstawione są trzy typy reakcji strąceniowych:

1. Sól 1 + kwas 1 → sól 2 + kwas 2
2. Sól 1 + zasada 1 → sól 2 + zasada 2
3. Sól 1 + sól 2 → sól 3 + sól 4

Example: AgNO₃ + HCl → AgCl↓ + HNO₃

Dla każdego typu reakcji podane są przykłady z zapisem cząsteczkowym, jonowym pełnym i jonowym skróconym.

Highlight: W zapisie jonowym skróconym uwzględnia się tylko jony biorące udział w reakcji strąceniowej.

Te reakcje są szczególnie ważne w kontekście dysocjacji jonowej soli, ponieważ pokazują, jak jony powstałe w wyniku dysocjacji mogą tworzyć nowe związki.

Vocabulary: Osad to nierozpuszczalna substancja stała powstająca w wyniku reakcji chemicznej w roztworze.

Wzory i nazwy soli

Rozdział ten wprowadza podstawowe pojęcia dotyczące soli, ich budowy i nazewnictwa. Sole są definiowane jako związki o budowie jonowej, składające się z kationów metalu i anionów reszty kwasowej. Przedstawiony jest wzór ogólny soli MmRn, gdzie M oznacza metal, a R resztę kwasową.

Omówione są zasady tworzenia nazw soli:

• Sole pochodzące od kwasów beztlenowych mają końcówkę "-ek" (np. chlorek, siarczek)
• Sole pochodzące od kwasów tlenowych mają końcówkę "-an" (np. siarczan(VI), węglan)

Highlight: Dla metali o kilku wartościowościach, w nazwie soli należy zapisać właściwą wartościowość, np. siarczan(VI) żelaza(III).

Podane są liczne przykłady wzorów i nazw soli, takie jak NaCl (chlorek sodu), KCl (chlorek potasu), AlCl₃ (chlorek glinu), czy K₂SO₄ (siarczan potasu).

Example: FeCl₂ - chlorek żelaza(II), FeCl₃ - chlorek żelaza(III)

Rozdział kończy się wprowadzeniem pojęcia dysocjacji jonowej soli, czyli rozpadu soli na kationy metalu (lub kationy amonu) i aniony reszty kwasowej pod wpływem wody.

Definition: Dysocjacja jonowa soli to proces, w którym sól rozpada się na jony w roztworze wodnym.