Orbitale atomowe i powłoki elektronowe
Orbital atomowy to funkcja określająca prawdopodobieństwo znalezienia elektronu w danym obszarze wokół jądra atomu. Istnieją cztery główne typy orbitali o różnych kształtach: s (kulisty), p (trzy prostopadłe do siebie formy), d (pięć form) i f (siedem form).
Powłoki elektronowe oznaczamy literami K, L, M, N, O, P, Q lub numerami 1, 2, 3, 4, 5 itd. Każda powłoka może pomieścić maksymalnie 2n² elektronów, gdzie n to numer powłoki. Na przykład powłoka K n=1 mieści 2 elektrony, a powłoka L n=2 - 8 elektronów.
Im dalej od jądra znajduje się powłoka, tym większe są jej orbitale i tym wyższą energię posiadają znajdujące się na niej elektrony. Zauważ, że różnice energii między kolejnymi powłokami maleją wraz z oddalaniem się od jądra.
💡 Szybka wskazówka: Łatwo zapamiętasz maksymalną liczbę elektronów na powłokach używając wzoru 2n², gdzie n to numer powłoki. Dla pierwszych trzech powłok otrzymasz odpowiednio: 2, 8 i 18 elektronów.