Elementy mechaniki kwantowej
Mechanika kwantowa wprowadza zupełnie nowe spojrzenie na świat atomów. Elektrony wykazują dualizm korpuskularno-falowy - zachowują się zarówno jak cząstki o określonej masie, jak i fale elektromagnetyczne. To dziwne zachowanie jest podstawą zrozumienia struktury atomu.
Według zasady nieoznaczoności Heisenberga nie możemy jednocześnie dokładnie określić położenia i pędu elektronu. To fundamentalne ograniczenie w świecie kwantowym oznacza, że możemy mówić jedynie o prawdopodobieństwie znalezienia elektronu w danym miejscu.
Orbital atomowy to funkcja falowa opisująca stan energetyczny i przestrzenny elektronu w atomie. Możesz go sobie wyobrazić jako trójwymiarowy obszar, w którym najprawdopodobniej znajdziesz elektron. Elektrony układają się na powłokach elektronowych (oznaczanych jako K, L, M, N lub cyframi I, II, III), które zawierają podpowłoki s, p, d, f.
Ciekawostka: Gdy zapisujemy konfigurację elektronową atomu, używamy symboli s², p⁶, d¹⁰, f¹⁴, gdzie liczby w górnym indeksie wskazują maksymalną liczbę elektronów na danej podpowłoce!
Orbitale mają charakterystyczne kształty: orbital s przypomina kulę, p ma kształt ósemki obrotowej, d wygląda jak podwójna ósemka obrotowa (cztery z pięciu) lub ma pierścień w środku, a orbitale f mają bardziej złożone formy. Każdy orbital może pomieścić maksymalnie dwa elektrony o przeciwnych spinach (↑↓).