Dysocjacja i hydroliza
Dysocjacja i rozpuszczalność to różne procesy. Na przykład wodorotlenek wapnia Ca(OH)₂ jest trudno rozpuszczalny, ale ta niewielka ilość, która przechodzi do roztworu, ulega dysocjacji. Gdy mówimy o sile elektrolitu, pamiętaj: im większa stała dysocjacji, tym mocniejszy elektrolit.
Proces dysocjacji dla kwasu octowego zapisujemy jako: CH₃COOH + H₂O ⇄ CH₃COO⁻ + H₃O⁺, gdzie stała dysocjacji wynosi: Ka = CH3COO−H+/CH3COOH. Z kolei dla amoniaku: NH₃ + H₂O ⇄ NH₄⁺ + OH⁻, a stała dysocjacji Kb = NH4+OH−/NH3.
W obliczeniach związanych z dysocjacją przydatne są wzory łączące stałą dysocjacji (K), stężenie początkowe elektrolitu (C₀), stężenie zdysocjowane (C₂) i stopień dysocjacji (α):
- K = (C₀ · α²)/(1 - α) lub K = C₀ · α² (dla słabych elektrolitów)
- α = √K/C0
- K = C₂²/C₀
Na sprawdzianie! Pamiętaj, że proces dysocjacji wzmacnia się przy rozcieńczaniu roztworu, natomiast hydroliza zachodzi intensywniej w roztworach bardziej stężonych.