Chemia nieorganiczna obejmuje ważne zagadnienia związane z solami, ich budową i reakcjami.
Budowa soli to połączenie kationu metalu z anionem reszty kwasowej. Wzór ogólny soli można zapisać jako Me+A-, gdzie Me oznacza metal, a A to reszta kwasowa. W procesie tworzenia soli najważniejszą rolę odgrywa reakcja zobojętniania, w której kwas reaguje z zasadą, tworząc sól i wodę. Przykładem takiej reakcji jest: HCl + NaOH → NaCl + H2O.
Dysocjacja jonowa soli to proces, w którym sole rozpadają się na jony w roztworze wodnym. Na przykład chlorek sodu (NaCl) dysocjuje według równania: NaCl → Na+ + Cl-. Proces dysocjacji jonowej soli jest kluczowy dla zrozumienia właściwości roztworów elektrolitów. Podczas tego procesu powstają kationy metali i aniony reszt kwasowych, które są odpowiedzialne za przewodnictwo elektryczne roztworów. Dysocjacja elektrolityczna soli zależy od rodzaju soli i warunków środowiska, takich jak temperatura czy stężenie roztworu.
Wzory i nazwy soli tworzy się według ściśle określonych zasad. Nazwa soli składa się z nazwy metalu i nazwy reszty kwasowej. Na przykład: Na2SO4 to siarczan(VI) sodu, CaCl2 to chlorek wapnia. W przypadku reakcji zobojętniania ważne jest uwzględnienie rozpuszczalności powstającej soli. Niektóre sole są nierozpuszczalne w wodzie, co prowadzi do ich wytrącania się w postaci osadu. Wszystkie sole można sklasyfikować ze względu na ich rozpuszczalność, charakter chemiczny czy sposób otrzymywania. Znajomość tych zagadnień jest niezbędna do rozwiązywania zadań z chemii nieorganicznej i zrozumienia procesów zachodzących w roztworach wodnych.
