Wiązania jonowe - podstawy
Wiązania jonowe powstają, gdy różnica elektroujemności między atomami jest bardzo duża. Elektroujemność to po prostu "chciwość" atomu na elektrony - im wyższa, tym silniej atom przyciąga do siebie elektrony.
Fluor (F) ma najwyższą elektroujemność w całym układzie okresowym, a cez (Cs) najniższą. To jak różnica między bardzo "chciwym" a bardzo "hojnym" atomem!
Typowe wiązania jonowe tworzą się między metalami z grup 1 i 2 (jak sód, magnez) a niemetalami z grup 16 i 17 (jak chlor, tlen). Metal "oddaje" swoje elektrony, a niemetal je "zabiera".
💡 Zapamiętaj: Wiązanie jonowe to po prostu siła elektrostatycznego przyciągania między dodatnio naładowanymi kationami a ujemnie naładowanymi anionami - jak magnesy o przeciwnych biegunach!
Przykład chlorku sodu (NaCl) - zwykłej soli kuchennej - pokazuje, jak silne są te wiązania. Jej temperatura wrzenia wynosi aż 1400°C! To dowód na to, że wiązania jonowe są bardzo silne i trudno je zerwać.