Wiązania kowalencyjne spolaryzowane
Niektóre pierwiastki chemiczne naturalnie występują w postaci cząsteczek dwuatomowych. Należą do nich wodór (H₂), azot (N₂), tlen (O₂), fluor (F₂), chlor (Cl₂), brom (Br₂) i jod (I₂).
Wiązanie kowalencyjne spolaryzowane powstaje między atomami różnych pierwiastków chemicznych, najczęściej niemetali. W takich cząsteczkach wspólna para elektronowa jest przesunięta w stronę atomu o wyższej elektroujemności. Zjawisko to nazywamy polaryzacją wiązania chemicznego.
Dobrym przykładem jest tlenek węgla(IV), gdzie atomy tlenu (elektroujemność 3,4) silniej przyciągają elektrony niż atom węgla (elektroujemność 2,6). Przez to wspólne elektrony są bliżej atomów tlenu.
🔍 Wskazówka: Im większa różnica elektroujemności między atomami (ale wciąż poniżej 1,7), tym silniejsza polaryzacja wiązania kowalencyjnego. Cząsteczki z takimi wiązaniami mają często specjalne właściwości!