Wzory i nazwy soli
Nazwy soli tworzymy dodając odpowiednie końcówki do nazw kwasów. Dla soli pochodzących z kwasów beztlenowych używamy końcówki "-ek" (np. chlorek, siarczek), a dla soli kwasów tlenowych końcówki "-an" (np. siarczan, fosforan).
Sole kwasów beztlenowych zawierają reszty kwasowe takie jak Cl⁻ (chlorek), S²⁻ (siarczek), F⁻ (fluorek), I⁻ (jodek) czy Br⁻ (bromek). Przykładowe wzory i nazwy to: NaBr (bromek sodu), MgS (siarczek magnezu), AlCl₃ (chlorek glinu) czy BaI₂ (jodek baru).
Sole kwasów tlenowych mają reszty kwasowe jak SO₄²⁻ (siarczan(VI)), PO₄³⁻ (fosforan(V)), NO₃⁻ (azotan(V)) czy CO₃²⁻ (węglan). Przykłady takich soli to: CaCO₃ (węglan wapnia), Na₂SO₄ (siarczan(VI) sodu) czy Cu(NO₃)₂ (azotan(V) miedzi(II)).
Pamiętaj! W nazwie soli kwasów tlenowych zawsze podajemy wartościowość niemetalu w nawiasie, np. siarczan(VI), azotan(V), chyba że jest to jedyna możliwa wartościowość.
Istnieją również specjalne rodzaje soli. Wodorosole zawierają atom wodoru, np. KHSO₄ (wodorosiarczan(VI) potasu). Hydrosole zawierają grupę OH, np. Mg(OH)Cl (chlorek wodorotlenek magnezu). Zwróć uwagę na sposób zapisu tych specjalnych przypadków - to często pojawia się na sprawdzianach!