Podstawy Elektrostatyki i Ładunki Elektryczne
Ładunek elektryczny jest fundamentalną wielkością fizyczną oznaczaną symbolem q, która charakteryzuje naelektryzowane cząstki i ciała. Natura ładunku elektrycznego jest ziarnista, co oznacza, że istnieje najmniejsza niepodzielna porcja ładunku zwana ładunkiem elementarnym e, który wynosi około 1,6 × 10⁻¹⁹ kulomba C.
W przyrodzie występują dwa rodzaje ładunków: dodatnie protony i ujemne elektrony. Zasada zachowania ładunku w fizyce stanowi, że w układzie izolowanym suma wszystkich ładunków pozostaje stała. Oznacza to, że ładunek nie może powstać z niczego ani zniknąć - może jedynie przemieszczać się między ciałami.
Definicja: Elektrostatyka ładunek elektryczny definicja określa go jako wielkość fizyczną opisującą właściwości naelektryzowanych obiektów, która występuje w naturze w postaci niepodzielnych porcji równych ładunkowi elementarnemu.
Przewodniki i izolatory w elektrostatyce to dwie podstawowe kategorie materiałów różniące się zdolnością do przewodzenia ładunków elektrycznych. Przewodniki, takie jak metale czy roztwory elektrolitów, posiadają swobodne ładunki mogące się przemieszczać. Izolatory dielektryki natomiast, jak szkło czy tworzywa sztuczne, nie pozwalają na swobodny przepływ ładunków.