Zmiany demograficzne na świecie są kluczowym elementem rozwoju społeczeństw i gospodarek. Liczba ludności świata stale rośnie, choć tempo tego wzrostu jest zróżnicowane w różnych regionach.
Przyrost naturalny jest podstawowym wskaźnikiem zmian demograficznych, obliczanym jako różnica między liczbą urodzeń a zgonów w danym okresie. Współczynnik przyrostu naturalnego wyrażany jest w promilach i pokazuje dynamikę zmian populacji. W Polsce obserwujemy obecnie ujemny przyrost naturalny, co oznacza, że liczba zgonów przewyższa liczbę urodzeń. Przyrost rzeczywisty uwzględnia dodatkowo saldo migracji, czyli różnicę między imigracją a emigracją.
Teoria przejścia demograficznego wyróżnia kilka charakterystycznych faz rozwoju demograficznego. Pierwsza faza charakteryzuje się wysoką rozrodczością i śmiertelnością, druga - spadkiem śmiertelności przy utrzymującej się wysokiej rozrodczości, trzecia - spadkiem rozrodczości, czwarta - niską rozrodczością i śmiertelnością, a piąta - bardzo niską rozrodczością i starzeniem się społeczeństwa. Drugie przejście demograficzne to kolejny etap rozwoju, charakterystyczny dla krajów wysokorozwiniętych, gdzie obserwuje się spadek dzietności poniżej prostej zastępowalności pokoleń. Według prognoz, ludność świata 2050 osiągnie około 9,7 miliarda osób, jednak wzrost ten będzie nierównomierny - podczas gdy w krajach rozwijających się populacja będzie rosnąć, w wielu krajach rozwiniętych będzie się zmniejszać. Przyczyny zmian liczby ludności na świecie są złożone i obejmują czynniki ekonomiczne, społeczne, kulturowe oraz polityczne.
