Metody kartograficzne - przegląd i zastosowania
Metody kartograficzne dzielą się na ilościowe i jakościowe, każda z nich służąca do prezentacji różnych typów danych geograficznych. Metody ilościowe pozwalają na odczytywanie konkretnych wartości liczbowych z map, podczas gdy metody jakościowe skupiają się na lokalizacji zjawisk.
Metody ilościowe obejmują:
- Metodę kropkową: Stosowana do przedstawiania zjawisk masowych i rozproszonych za pomocą kropek.
Przykład: Mapa rozmieszczenia ludności, gdzie każda kropka reprezentuje określoną liczbę mieszkańców.
- Metodę kartogramu: Pokazuje natężenie zjawiska w obrębie określonych jednostek terytorialnych, prezentując wartości średnie lub procentowe.
Highlight: Metoda kartogramu nie lokalizuje dokładnie zjawiska, ale daje ogólny obraz jego intensywności na danym obszarze.
-
Metodę kartodiagramu: Wykorzystuje diagramy lub wykresy w obrębie określonych jednostek terytorialnych do prezentacji danych.
-
Metodę izolinii: Polega na łączeniu punktów o tej samej wartości zjawiska liniami.
Przykład: Izobaty (głębokość), izohiety (opady), izobary (ciśnienie), izohaliny (zasolenie), izohipsy (wysokość n.p.m.), izotermy (temperatura).
Metody jakościowe obejmują:
- Metodę sygnaturową: Służy do lokalizowania zjawisk występujących punktowo lub liniowo.
Definicja: Sygnatury mogą być geometryczne, literowe, obrazkowe lub symboliczne.
- Metodę zasięgów: Stosowana do lokalizowania zjawisk występujących powierzchniowo.
Vocabulary: Zasięgi mogą być sygnaturowe, opisowe, liniowe lub plamowe.
- Metodę powierzchniową: Używana, gdy zjawiska nie zachodzą na siebie lub gdy zachodzą.
Highlight: W metodzie powierzchniowej stosuje się różne techniki graficzne, takie jak kolory czy szrafy, aby rozróżnić obszary.
Każda z tych metod ma swoje specyficzne zastosowania i pozwala na efektywne przedstawienie różnorodnych zjawisk geograficznych na mapach.
