Charakterystyka Morza Bałtyckiego
Bałtyk to niewielkie morze półzamknięte, śródziemne i wewnątrzkontynentalne. Oblewając brzegi 9 państw (Polska, Niemcy, Dania, Szwecja, Finlandia, Rosja, Litwa, Łotwa, Estonia), ma średnią głębokość zaledwie 52 m, przy maksymalnej głębi Landsort wynoszącej 459 m. Zajmuje powierzchnię 415 tys. km², a temperatura wody waha się od 13-14°C zimą do 17-18°C latem.
Charakterystyczną cechą Bałtyku jest jego niskie zasolenie wynoszące 10‰ - 2‰, podczas gdy średnie zasolenie mórz na Ziemi to około 34‰. Taki stan rzeczy wynika z utrudnionego kontaktu z oceanem (połączenie tylko przez cieśniny), dużych opadów atmosferycznych przy małym parowaniu oraz dopływu słodkiej wody z około 250 rzek.
Bałtyk jest najmłodszym morzem świata, którego powstanie zaczęło się około 12 tys. lat temu po ustąpieniu lądolodu skandynawskiego. Geologicznie stanowi część kontynentu, gdyż w podłożu ma płytę kontynentalną, a nie oceaniczną. Jego linia brzegowa jest urozmaicona, co sprzyja rozwojowi różnych ekosystemów.
Uwaga! Morze Bałtyckie jest szczególnie narażone na zanieczyszczenia, gdyż mieszka wokół niego około 30 milionów ludzi. Główne problemy to substancje toksyczne i ropopochodne z przemysłu, biogeny (azotany i fosforany) z rolnictwa powodujące eutrofizację wód oraz tworzywa sztuczne i zanieczyszczenia biologiczne.