Rolnictwo ekologiczne w Polsce
Rolnictwo ekologiczne to sposób gospodarowania, który zakłada pełną współpracę człowieka z naturą. Po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej nastąpił dynamiczny rozwój gospodarstw ekologicznych w Polsce. Dostęp do unijnych środków i ułatwiony eksport produktów ekologicznych spowodowały, że liczba gospodarstw ekologicznych wzrosła do ponad 26 tys. w 2013 roku. Jednak do 2019 roku liczba ta zmniejszyła się do 18,6 tys., co było spowodowane m.in. częstymi zmianami przepisów i procedur.
Highlight: Najwięcej gospodarstw ekologicznych funkcjonowało w województwach warmińsko-mazurskim, podlaskim, mazowieckim, zachodniopomorskim i lubelskim, a najmniej w opolskim i śląskim.
Cechy rolnictwa ekologicznego obejmują m.in. dopasowanie upraw i chowu do cyklów biologicznych, wyłącznie mechaniczne odchwaszczanie, niestosowanie organizmów modyfikowanych genetycznie (GMO), prowadzenie chowu wolnowybiegowego, stosowanie płodozmianu, wykorzystywanie przede wszystkim surowców odnawialnych oraz dbałość o różnorodność gatunkową.
Żywność ekologiczna charakteryzuje się wyższą jakością niż żywność konwencjonalna. Nie zawiera azotanów, pestycydów, herbicydów, antybiotyków i hormonów. Jest wolna od zanieczyszczeń biologicznych i niepożądanych substancji chemicznych. Ma więcej wartości odżywczych, lepszy smak i zapach, ale może mieć gorszy wygląd i krótszy okres przydatności do spożycia.
Przykład: Polskie rolnictwo ekologiczne specjalizuje się przede wszystkim w produkcji roślinnej. Wyłącznie taką działalnością zajmuje się niemal 90% gospodarstw. W pozostałej części gospodarstw prowadzi się działalność mieszaną, zarówno uprawę roślin jak i chów zwierząt.
System certyfikacji gospodarstw ekologicznych daje konsumentom gwarancję, że produkty oferowane przez dane gospodarstwo zostały wyprodukowane zgodnie z obowiązującymi normami. W Polsce występuje trójstopniowy system kontroli i certyfikacji. Wyższa cena produktów ekologicznych jest spowodowana niższymi plonami wynikającymi z niestosowania chemicznych środków ochrony roślin i sztucznego nawożenia oraz wysokimi kosztami specjalnych warunków przetwarzania i przechowywania ekożywności.
Uważa się, że system rolnictwa ekologicznego jest bardziej odporny na zmiany klimatu niż inne systemy gospodarowania. Wynika to ze szczególnej dbałości o glebę, bioróżnorodność i stan zasobów wodnych.