Stan szlachecki w Polsce

Szlachta definicja odnosi się do potomków rycerstwa, którzy od końca XV wieku zajmowali się zarządzaniem swoimi majątkami ziemskimi. Szlachta polska miała szczególne prawa i obowiązki, które kształtowały jej pozycję w społeczeństwie.

Highlight: Szlachta polska stanowiła 6-10 procent społeczeństwa Rzeczypospolitej.

Przywileje szlacheckie obejmowały prawo do noszenia szabli i używania herbu. Jednym z najstarszych polskich herbów był Nałęcz.

Example: Przykładem przywileju szlacheckiego było prawo do posiadania ziemi i sprawowania najwyższych urzędów w państwie.

Demokracja szlachecka była unikalną formą rządów w dawnej Polsce. Opierała się na instytucjach takich jak:

1. Sejm walny - parlament podejmujący najważniejsze decyzje w państwie
2. Sejmik ziemski - zgromadzenie szlachty

Vocabulary: Królewszczyzny - ziemie, które władca przekazywał dostojnikom w zamian za poparcie jego planów.

Najważniejsze przywileje szlacheckie zostały ugruntowane w 1505 roku przez konstytucję sejmową "Nihil novi". Od tego czasu szlachta miała obowiązek bronić kraju na wezwanie króla w przypadku zagrożenia.

Definition: Demokracja szlachecka to forma rządów w dawnej Polsce, charakteryzująca się znaczącym udziałem szlachty w sprawowaniu władzy.

Cechy demokracji szlacheckiej obejmowały ograniczenie władzy królewskiej - monarcha nie mógł bez zgody szlachty nałożyć nowych obciążeń finansowych ani powołać jej pod broń.