Traktat o granicach i przyjaźni został podpisany 17 września 1939 r. Tortury obejmowały podział ziem polskich między III Rzeszę a ZSRR. Ziemie bezpośrednio wcielone to Pomorze Gdańskie, Suwalszczyzna, ziemia łódzka oraz część Wielkopolski, Mazowsza i Górnego Śląska. Generalne Gubernatorstwo, które powstało w 1939 r., obejmowało większość Mazowsza (z Warszawą), Polesie Lubelskie oraz Małopolskę.
Wcielenie zajętych terytoriów do ZSRR stanowiło okupację sowiecką, podczas gdy generalne gubernatorstwo okupowane przez Niemców to głównie okupacja niemiecka. Generalnym gubernatorem był Hans Frank. Podczas okupacji niemieckiej dochodziło do masowych mordów, skazywania na więzienie i obozy koncentracyjne, wysiedleń oraz pozbawienia Polaków praw obywatelskich. Eliminowano polską elitę, zamordowano kilka tysięcy Polaków i przeprowadzano akcje pacyfikacyjne.
Podczas okupacji sowieckiej dopuszczano używanie języka polskiego, pozostawiono szkoły podstawowe i średnie zawodowe, jednak narzucono paszportyzację i założenie dowodów osobistych wybranym mieszkańcom ZSRS. Nastąpiła nacjonalizacja, kolektywizacja oraz przymusowe roboty do ZSRR.
W Generalnym Gubernatorstwie eliminowano polską elitę, przeprowadzano akcje specjalne i pacyfikacyjne, przymusowe roboty do Niemiec, oraz publiczne egzekucje zakładników. Terror Hitlerowski i wyzysk sowiecki dotknęły Polaków podczas obu okupacji.
W wyniku podziału ziem po drugiej wojnie światowej powstało Generalne Gubernatorstwo, które obejmowało część ziem polskich. Mapa Generalnego Gubernatorstwa z 1940 r. ukazuje obszar i podział terytorialny.
