Wolna elekcja i jej znaczenie w historii Polski
Wolna elekcja była fundamentalnym elementem systemu politycznego Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Pierwsza wolna elekcja w Polsce odbyła się w 1573 roku, co stanowiło przełomowy moment w historii kraju. Proces ten pozwalał szlachcie na bezpośredni udział w wyborze monarchy, co znacząco wpłynęło na kształt polskiej demokracji szlacheckiej.
Definicja: Wolna elekcja to wybór króla na sejmie elekcyjnym dokonywany przez szlachtę podczas głosowania.
Sejm elekcyjny był specjalnym zgromadzeniem, w którym mógł uczestniczyć każdy szlachcic, nie tylko posłowie i senatorowie. To demokratyczne podejście do wyboru władcy było unikalne w ówczesnej Europie.
Highlight: Pierwszym władcą Rzeczypospolitej wybranym podczas wolnej elekcji był Henryk Walezy, który objął tron w 1574 roku.
Kluczowymi dokumentami związanymi z wolną elekcją były artykuły henrykowskie i pacta conventa. Artykuły henrykowskie zobowiązywały władców do przestrzegania praw i swobód szlacheckich, gwarantowały tolerancję religijną i wolną elekcję. Pacta conventa zawierały osobiste zobowiązania nowego króla wobec Polski.
Vocabulary: Pacta conventa to dokument zawierający osobiste zobowiązania nowego króla elekcyjnego wobec Polski, odrębny dla każdego króla.