Kongres wiedeński był jednym z najważniejszych wydarzeń w historii Europy XIX wieku, który odbył się w latach 1814-1815. Głównym celem było uporządkowanie sytuacji w Europie po okresie wojen napoleońskich. Uczestnicy kongresu wiedeńskiego to przedstawiciele największych mocarstw europejskich, w tym Austrii, Prus, Rosji i Wielkiej Brytanii. Podczas obrad przyjęto kilka fundamentalnych zasad kongresu wiedeńskiego, w tym zasadę legitymizmu (przywrócenie władzy prawowitym monarchom), zasadę restauracji (przywrócenie przedrewolucyjnego porządku) oraz zasadę równowagi sił.
Postanowienia kongresu wiedeńskiego doprowadziły do znaczących zmian terytorialnych w Europie. Utworzono Królestwo Polskie pod panowaniem cara Rosji, wzmocniono pozycję Prus, a Austria otrzymała tereny północnych Włoch. Święte Przymierze zostało zawarte jako sojusz mający chronić ustanowiony porządek. Skutki kongresu wiedeńskiego były długotrwałe i wpłynęły na kształt Europy przez następne dekady.
Równolegle w tym okresie zachodziła rewolucja przemysłowa, której przyczyny tkwiły w rozwoju technologicznym i zmianach społecznych. Najważniejsze wynalazki rewolucji przemysłowej obejmowały maszynę parową, mechaniczne krosno i innowacje w hutnictwie. Pozytywne skutki rewolucji przemysłowej to wzrost produkcji, rozwój transportu i urbanizacja, podczas gdy negatywne skutki obejmowały zanieczyszczenie środowiska, trudne warunki pracy i rozwarstwienie społeczne. Wynalazki 1 rewolucji przemysłowej zrewolucjonizowały sposób produkcji i życia codziennego, prowadząc do fundamentalnych zmian w strukturze społecznej i gospodarczej Europy.
