Wojna o niepodległość Grecji
Niepodległościowa walka Greków początkowo nie cieszyła się poparciem mocarstw europejskich, które obawiały się naruszenia ładu ustanowionego na kongresie wiedeńskim. W całej Europie rozwijał się jednak filhellenizm - ruch poparcia dla Grecji i jej kultury, który zyskiwał coraz więcej zwolenników.
Przełom nastąpił w 1827 roku, gdy car Mikołaj I zdecydował się wesprzeć greckich powstańców. Do Rosji wkrótce dołączyły Francja i Wielka Brytania. W październiku 1827 roku doszło do bitwy morskiej pod Navarino, która zakończyła się klęską wojsk turecko-egipskich. Dwa lata później, po zdobyciu Adrianopola przez feldmarszałka Iwana Dybicza, Turcja musiała zgodzić się na zawarcie pokoju.
Pokój w Adrianopolu podpisany 14 września 1829 roku przyniósł istotne zmiany na mapie Europy Południowo-Wschodniej. Grecja uzyskała niepodległość, potwierdzono autonomię Serbii, Mołdawii i Wołoszczyzny, a Rosja otrzymała nowe terytoria nad Morzem Czarnym i przywileje handlowe.
Ciekawostka! W lutym 1830 roku traktatem londyńskim ostatecznie potwierdzono powstanie niepodległej Grecji. Początkowo była ona republiką, ale już dwa lata później przekształciła się w monarchię.
Powyższe wydarzenia pokazują, jak pierwsza połowa XIX wieku przyniosła istotne zmiany w układzie sił w Europie. Upadek starego porządku feudalnego, dążenia niepodległościowe narodów i rozwój nowych ideologii politycznych tworzyły fundament pod przyszłe konflikty i przemiany społeczne na kontynencie.