Struktura polis i Wielka Kolonizacja
W centrum każdego polis znajdowała się agora - serce miasta, będące głównym placem i miejscem spotkań obywateli. Na wzgórzu górował akropol - kompleks świątynny i siedziba władcy, otoczony murami obronnymi. Miasta portowe miały dodatkowo przystań, która była kluczowym punktem handlowym. Obroną polis zajmowali się hoplici - ciężkozbrojni piechurzy, walczący w szyku zwanym falangą.
VIII wiek p.n.e. przyniósł zjawisko Wielkiej Kolonizacji - masowej migracji Greków na wybrzeża Morza Śródziemnego i Czarnego. Pierwsi wyruszyli mieszkańcy Eubei, a za nimi podążyli ludzie bez ziemi, ubodzy rolnicy, przegrani w walkach politycznych, a także kupcy szukający nowych możliwości.
Wielka Kolonizacja przyniosła Grecji szybki rozwój ekonomiczny. Gospodarka naturalna ustąpiła miejsca gospodarce wymiennej, a wprowadzenie pieniądza monetarnego zrewolucjonizowało handel. Nowe kolonie stały się pomostami między kulturą grecką a innymi cywilizacjami.
Mimo geograficznego rozproszenia Grecy zachowali silne poczucie wspólnoty. Według greckiego historyka cztery czynniki spajały Hellenów: wspólne pochodzenie (od mitycznego Hellena), język, miejsca kultu oraz podobne zwyczaje i tradycje.
Zapamiętaj! Mimo że greckie poleis były odrębnymi państwami, często rywalizującymi ze sobą, to łączyła je świadomość wspólnego pochodzenia i kultury, co nazywano helleńskością.