Alternatywny zapis:

przełomie er znajdowała się pod wpływem Imperium Rzymskiego. Świadczą o tym importowane z Rzymu przedmioty, mają one walor towarów luksusowych. Na upowszechnienie towarów rzymskich wpływał szlak bursztynowy, wiódł on aż do ujścia Wisły. Przez wędrówkę ludów, która doprowadziła do upadku cesarstwa zachodniorzymskiego, zmieniła się sytuacja na ziemiach polskich. W V wieku terytoria opuścili dotychczasowi mieszkańcy i napłynęli Słowianie. Podstawę organizacji Słowian stanowił ród, obejmujący spokrewnione ze sobą rodziny. Z biegiem czasu rody tworzyły większe wspólnoty czyli plemiona. W IX wieku na ziemiach polskich zaczęły się kształtować zalążki państw plemiennych. Największe znaczenie odegrało plemię Polan. Polska za pierwszych Piastów | [Nazwisko autora] 5.2 Początki państwa polskiego Z słowiańskich plemion najważniejszą rolę odgrywali Polanie. Swoją potęgę budował ród Piastów, który zajął całe terytorium zamieszkiwane przez Polan. Budowali oni nowe grody jak również przebudowywali starsze, więc ekspansja miała charakter wojenny i pokojowy. Początki Piastów nie są dobrze znane, dopiero w kronice Galla Anonima zostały opisane ich dzieje. Pierwsi władcy z rodu Piastów: Siemowit → Lestek → Siemomysł → Mieszko I Po podbiciu całego państwa Polan, Piastowie zajęli Wielkopolskę i Kujawy, potem Pomorze wschodnie. Były to kluczowe punkty umożliwiające kontrolę szlaków handlowych, które zapewniały Piastom zyski. Następnym celem było Pomorze Zachodnie, gdzie natknęli się na Związek Wielecki- grupa plemion Słowian połabskich. Mieszko I poniósł tam klęskę z Wieletami, a w trakcie walk życie stracił jego brat. Trudności na Pomorzu Zachodnim spowodowały, że Mieszko I musiał szukać sojusznika, znalazł go na południu- Czechy. Drugim sojusznikiem był Otton I, zainteresowany ekspansją ujścia Odry. Znakiem sojuszu Mieszka z Czechami było jego małżeństwo z Dobrawą, córką księcia czeskiego. Spowodowało to zmianę wiarę władcy. W 966r. książę Mieszko I został ochrzczony wraz ze swoimi najbliższymi. Gdy Wieleci zaatakowali państwo Polan, Mieszko dostał zbrojne posiłki od władcy Czech i odparł napastników. W Polsce założono biskupstwo misyjne z siedzibą w Poznaniu, zapewniło to Kościołowi na ziemiach polskich niezależność. Pierwszym biskupem został Jordan. Kiedy zmarł jego zastępca został biskup Unger, początkowo biskupstwa obejmowali duchowni sprowadzeni z zagranicy. Sojusz z Czechami nie zakończył bitew o ujście nad Odrą. Doszło do walki między margrabią niemieckim Hodonem pod Cedynią, gdzie wygrały wojska polskie. Po śmierci Dobrawy, Mieszko I poślubił Odę, córkę margrabiego. Wtedy dotychczas dobre relacje z Czechami uległy pogorszeniu. Pod koniec swojego panowania książę Polski zajął Śląsk, który należał do Czech. Przyjęcie przez Polskę chrztu związało ją z Europą i cesarstwem rzymskim. Chrystianizacja Polski była procesem długotrwałym. Początkowo chrześcijaństwo przyjęli tylko przedstawiciele dworu, czyli zaledwie garstka osób. Wraz z chrześcijaństwem zawitała na terenach polski znajomość pisma i łaciny. Rozwinęło się również budownictwo sakralne, zaczęto stosować trwalszy kamień. Roczniki- spisane dzieje historyczne, ważne wydarzenia Polska za pierwszych Piastów | [Nazwisko autora] 5.3 Panowanie Bolesława Chrobrego Po śmierci Mieszka I, jego najstarszy syn Bolesław wygnał jego macochę i braci, po czym objął rządy. Nadano mu przydomek Chrobry, czyli dzielny i waleczny. Bolesław utrzymywał pokojowe stosunki z cesarstwem i pomógł Ottonowi III w walce z Słowianami połabskimi. Natomiast był wrogo nastawiony do Czech, z którymi prowadził spór o Kraków. Z tego powodu przyjął na dwór biskupa z Czech Wojciecha Sławnikowica, który został wygnany z kraju. Duchowny chciał podjąć działalność misyjną na terenach pogańskich, dlatego Bolesław wyprawił go do Prus. Misja zakończyła się niepowodzeniem, Wojciech poniósł męczeńską śmierć z rąk pogan. Bolesław wykupił ciało od pogan i sprowadził je do Gniezna. Wojciecha uznano za świętego męczennika, a w 1000r. sam cesarz odbył pielgrzymkę do jego grobu. Wydarzenie to stało się sukcesem Bolesława Chrobrego, gdyż cesarz rzadko podróżował poza granice swojego państwa. Wizyta cesarza w Gnieźnie została nazwana zjazdem gnieźnieńskim. Otton III został przyjęty z największymi honorami. Ogłosił on powstanie polskiego arcybiskupstwa, którego stolica była w Gnieźnie. Pierwszym arcybiskupem został brat męczennika Radzim Gaudenty. Na koniec zjazdu Bolesław podarował Ottonowi relikwia św. Wojciecha. Według kroniki Galla Anonima Otton miał również nadać Bolesławowi godność współpracownika cesarstwa. Na znak tego cesarz włożył na głowę księcia diadem, obdarował go również kopią włóczni św. Maurycego, jednego z insygniów cesarskich. Po śmierci Ottona III następcą został Henryk II, któremu Bolesław złożył hołd i przysięgę wierności. Jednak ich stosunki uległy znacznemu pogorszeniu, kiedy Bolesław objął tron w Pradze. Nagły wzrost znaczenia Chrobrego i nieuznawanie przez niego zwierzchności Henryka II nad Czechami, doprowadziły do wojen polsko-niemieckich. Wojny polsko niemieckie toczyły się w latach 1004-1018. Na początku Henryk II doprowadził do usunięcia Bolesława z Czech i doprowadził wojska aż pod Poznań, więc Bolesław został zmuszony zawrzeć pokój, oddał cesarstwu Milsko i Łużyce oraz Czechy. Chrobry nie mógł pogodzić się z porażką, więc dwa lata później wojnę wznowiono, odzyskał Milsko i Łużyce. W zawartym w 1013r. pokoju Henryk II oficjalnie przyznał Polakom te ziemie w zamian za uznanie swojego zwierzchnictwa. Nieporozumienia nie ustały i dwa lata później Henryk II wyruszył na Polskę. Zakończyła się ona jednak odwrotem. Kolejna wyprawa cesarska w 1017r. utknęła na linii Odry bo nie mogła zdobyć grotu grodu w Niemczy. Obie strony doszły do wniosku, że konfliktu nie da się zakończyć zbrojnie więc podpisały pokój w 1018r. w Budziszynie, Bolesław dostał Milsko i Łużyce, które były niezależne od cesarza. Następnie Bolesław zajął się sprawami na Rusi, gdzie popierał Świętopełka przeciwko jego bratu Jarosławowi Mądremu. Aby wywalczyć tron dla Świętopełka wyprawił się na Kijów, który zdobył, a wracając zajął pograniczne Grody Czerwińskie. Sukces Bolesława był jednak nietrwały bo niedługo potem świętopełk został wygnany i rządu znowu objął Jarosław Mądry. W 1025r. Bolesław Chrobry został koronowany na pierwszego króla Polski. Jako król rządził kilka miesięcy. Drużyna (siły Piastów)- wojownicy będący stale do dyspozycji księcia, utrzymywani przez niego i dobrze uzbrojeni. Również mężczyźni na wezwanie książęce byli zobowiązani do udziału w wyprawie wojennej i obrony państwa. Gdy książę nie toczył wojny, wraz z drużyną objeżdżał kraj, dlatego daniny od ludności i zapasy żywności gromadzono w grodach, których sieć stanowiła podstawowe oparcie dla władzy książęcej. Podczas swoich podróży władca rozsądzał spory. Jako monarcha był jednocześnie władcą, prawodawcą i sędzią. Dlatego państwo Bolesława określamy mianem monarchii patrymonialnej. Dużym wsparciem dla władcy również był Kościół. Bolesław Śmiały 1058 - 1079 król Polski od 1076 Mieszko I 962 - 992 Bolestwa Chrobry 992 - 1025 król Polski od 1025 Polska za pierwszych Piastów | [Nazwisko autora] Mieszko II 1025 - 1034 król Polski od 1025 Kazimierz Odnowiciel 1034 - 1054 Zbigniew ok. 1070 - ok. 1114 Władysław Herman 1049 -1102 Bolesław Krzywousty 1102-1138 Polska za pierwszych Piastów | [Nazwisko autora] 5.4 Kryzys Monarchii Piastów Polityka prowadzona przez Bolesława spowodowała, że Polska była otoczono wrogo nastawionymi sąsiadami. Następca Bolesława Chrobrego- Mieszko II został również koronowany w 1025r. Nowy władca zaatakował na obszary Niemiec. Odnosił nawet sukcesy, kiedy do walk dołączył się władca czeski. Jednak nie starczyło mu sił kiedy jego kraj zaatakował również Jarosław Mądry. Doprowadziło to do utraty przez Polskę Łużyc, Grodów Czerwińskich oraz Moraw. Na dodatek uaktywnili się wrogowie wewnątrz kraju- Bezprym, przyrodni brat króla. Bezprym przejął rządy, a Mieszko II uciekł do Czech. Został tam uwięziony przez władcę Czech. Krótkie panowanie Bezpryma miało straszne skutki. Odesłał on insygnia koronacyjne cesarzowi, rezygnując z tytułu królewskiego. Wszczął on również represje wobec przeciwników politycznych. Dlatego został zamordowany przez własnego dworzanina. Do kraju powrócił wówczas Mieszko II, który odzyskał władzę, ale nie odzyskał już dawnej pozycji międzynarodowej. Cesarska zgoda na ponowne objęcie rządów kosztowała go zrzeszenie się tytułu króla. Z czasem łupy wojenne przestały pokrywać koszty państwa, więc głównym źródłem pieniędzy stały się coraz większe daniny nakładane na chłopów. Możni zaczęli się czuć pozbawieni jakiegokolwiek znaczenia, gdyż władca nie tolerował jakichkolwiek sprzeciwów. Niezadowoleni również byli członkowie dynastii, którzy utracili możliwość objęcia tronu. W momencie śmierci Mieszka II, jego państwo było osłabione. Zaczęły się walki o tron. Spadkobierca Kazimierz musiał uciekać z kraju, aby ratować swoje życie. W Polsce wybuchło powstanie ludowe, wywołane przez chłopów. Gniew skierowali przeciwko możnym i duchowieństwu. Na znajdujący się w stanie rozpadu kraj w 1038r. najechał czeski książę Brzetysław. Zdobył on Wielkopolskę, uprowadził w niewolę część ludności grodów. Wywieźli relikwie św. Wojciecha. W ten sposób jedyną niezależną częścią zostało Mazowsze rządzone przez Miecława. Rozpad Polski zaniepoił sąsiadów, dlatego wygnany książę Kazimierz dostał pomoc cesarza, który przydzielił mu silne wojska. Na ich czele Kazimierz w 1040r. powrócił do kraju. Siedzibą Kazimierza ustawiono Kraków, ponieważ Wielkopolska została zniszczona przez Czechów. Pojął siostrę Jarosława Mądrego za żonę. Państwo zostało odbudowane, lecz nie były to granice za czasów Bolesława Chrobrego. Drużyna książęca została zlikwidowana. Na znaczeniu zyskali wojowie, którzy w zamian za służbę zbrojną władcy otrzymywali od niego ziemię. Odtworzono też organizacje kościelną, niezbędną do funkcjonowania monarchii. Wznoszono nowe grody, jednak były one mniejsze od tych zniszczonych podczas najazdów. Ze względu na zasługi Kazimierz dostał przydomek Odnowiciela.