Kongres Wiedeński (1814-1815)
Kongres wiedeński był spotkaniem europejskich władców i arystokracji po upadku Napoleona. Chociaż uczestniczyło w nim 18 delegacji, prawdziwą władzę miała "wielka piątka": Wielka Brytania, Francja, Prusy, Rosja i Austria. Negocjacje zostały przerwane przez ucieczkę Napoleona z Elby, ale po jego klęsce pod Waterloo w 1815 roku prace wznowiono.
Ład wiedeński zakładał przede wszystkim nienaruszalność granic państwowych i stabilność społeczną. Wprowadzono zasadę restauracji - przywrócenia władzy monarchom, którzy stracili trony podczas wojen napoleońskich. Europa została podzielona na strefy wpływów, co miało gwarantować pokój - np. Francja odpowiadała za Półwysep Iberyjski, a Austria za Półwysep Apeniński.
Kongres wprowadził znaczące zmiany terytorialne. Francja powróciła do granic z 1792 roku. Rosja zyskała Finlandię, Besarabię i kontrolę nad Królestwem Polskim (przekształconym z Księstwa Warszawskiego). Prusy otrzymały m.in. część Saksonii, Nadrenię i Westfalię oraz część Wielkopolski (jako Wielkie Księstwo Poznańskie). Austria powiększyła się o tereny włoskie, a także utworzono Rzeczpospolitą Krakowską pod wspólną kontrolą trzech mocarstw.
💡 Warto zapamiętać! Choć kongres wiedeński często jest krytykowany za konserwatyzm i ignorowanie aspiracji narodów, stworzył system, który zapewnił Europie prawie 100 lat bez większego konfliktu zbrojnego - aż do wybuchu I wojny światowej.