Legenda o powstaniu Rzymu i początki państwa rzymskiego
Starożytny Rzym narodził się według legendy w 753 roku p.n.e. na Półwyspie Apenińskim, w krainie zwanej Italią. Historia założenia miasta wiąże się z fascynującą legendą o Romulusie i Remusie, bliźniakach wykarmionych przez wilczycę. Byli oni wnukami króla Lacjum, który został zdetronizowany przez swojego brata. Nowy władca, obawiając się o swój tron, rozkazał wrzucić niemowlęta do rzeki Tyber.
Definicja: Wilczyca Kapitolińska to jeden z najważniejszych symboli Rzymu, przedstawiający wilczycę karmiącą Romulusa i Remusa. Jest to brązowa rzeźba będąca świadectwem początków miasta.
Dzieci cudem przeżyły, gdy znalazła je wilczyca, która się nimi zaopiekowała i karmiła. Później zostały przygarnięte przez pasterza. Gdy dorośli, pomogli swojemu dziadkowi odzyskać tron, a następnie postanowili założyć własne miasto. Podczas wytyczania granic doszło między nimi do konfliktu, w wyniku którego Romulus zabił Remusa i został pierwszym władcą miasta nazwanego na jego cześć Roma.
Początkowo Rzym był niewielką osadą położoną na siedmiu wzgórzach nad rzeką Tyber. Zamieszkiwali go Latynowie, a region, w którym się znajdował, nazywano Lacjum. To właśnie stąd wywodzi się język łaciński, którym posługiwali się Rzymianie. Z czasem miasto rozrosło się i stało się potężną metropolią starożytnego świata.