Impresjonizm to rewolucyjny kierunek w sztuce, który powstał we Francji w drugiej połowie XIX wieku. Cechy impresjonizmu w malarstwie charakteryzują się przede wszystkim dążeniem do uchwycenia ulotnej chwili, gry światła i zmienności natury. Malarze impresjoniści tworzyli głównie w plenerze, starając się ukazać rzeczywistość taką, jaką widzieli w danym momencie.
Najważniejszymi przedstawicielami impresjonizmu byli Claude Monet, Auguste Renoir, Edgar Degas i Camille Pissarro. W Polsce nurt ten reprezentowali polscy impresjoniści jak Józef Chełmoński, Leon Wyczółkowski czy Olga Boznańska. Artyści ci koncentrowali się na oddaniu pierwszego wrażenia, używając żywych kolorów i szybkich pociągnięć pędzla. Impresjonizm w sztuce charakteryzował się również rezygnacją z tradycyjnych zasad kompozycji na rzecz swobodniejszego ujęcia tematu.
Cechy impresjonizmu w literaturze przejawiały się w skupieniu na subiektywnym odbiorze rzeczywistości, fragmentaryczności opisów i wrażeniowości. Impresjonizm w literaturze wprowadził nowe środki wyrazu, takie jak synestezja czy metafory oddające ulotność chwili. Kierunek ten miał ogromny wpływ na rozwój sztuki nowoczesnej, wprowadzając innowacyjne podejście do koloru, światła i formy. Impresjonizm historia pokazuje, jak początkowo kontrowersyjny nurt stał się jednym z najbardziej wpływowych kierunków w sztuce, inspirując kolejne pokolenia artystów i dając początek wielu nowoczesnym trendom w sztuce.