Demokracja szlachecka w Rzeczypospolitej
Demokracja szlachecka była formą rządów w dawnej Polsce, gdzie szlachta miała decydujący wpływ na najważniejsze sprawy państwa. Kluczowym elementem tego systemu był sejm walny, który pełnił rolę parlamentu w Polsce od XV do XVIII wieku.
Definicja: Demokracja szlachecka to system polityczny, w którym szlachta posiadała szerokie prawa i przywileje, umożliwiające jej aktywny udział w rządzeniu państwem.
Sejm walny składał się z trzech głównych elementów:
- Król - jednoosobowy, odrębny stan sejmujący
- Senat - wyższa izba sejmu, wywodząca się z rady królewskiej
- Izba poselska - niższa izba sejmu, licząca 140-170 posłów reprezentujących średnią szlachtę
Highlight: Pierwsze obrady sejmu walnego odbyły się w 1493 roku, co stanowiło początek rozwoju polskiego parlamentaryzmu.
Sejmiki ziemskie były lokalnymi zgromadzeniami szlachty z danego regionu kraju. Odgrywały one istotną rolę w systemie demokracji szlacheckiej, umożliwiając szlachcie udział w życiu politycznym na poziomie lokalnym.
Vocabulary: Sejmiki ziemskie to zgromadzenia szlachty na poziomie regionalnym, które wybierały posłów na sejm walny i podejmowały decyzje dotyczące lokalnych spraw.
