Państwo Franków i dynastia Karolingów
Frankowie osiedlili się w Galii i po upadku cesarstwa zachodniorzymskiego utworzyli własne państwo pod wodzą króla Chlodwiga z dynastii Merowingów. W 496 roku Chlodwig przyjął chrześcijaństwo, co było ważnym wydarzeniem dla rozwoju Europy. Gdy władza Merowingów osłabła, majordom Pepin Mały w 751 roku przejął tron i zapoczątkował dynastię Karolingów.
W 723 roku państwo Franków obroniło się przed atakiem muzułmanów dzięki zwycięstwu wojsk Karola Młota w bitwie pod Poitiers. Syn Pepina, Karol Wielki, znacznie powiększył terytorium państwa i wprowadził system marchii - specjalnych regionów granicznych z dużą niezależnością, które mogły bronić kraju bez czekania na zgodę władcy.
Chociaż Karol Wielki nie miał wykształcenia, rozumiał jego wartość i wspierał budowę szkół przy klasztorach i kościołach. W 800 roku został ukoronowany przez papieża na cesarza. Po śmierci tego wybitnego władcy, na mocy układu w Verdun (843 r.), państwo podzielono między jego trzech wnuków: Lotara, Ludwika Niemieckiego i Karola Łysego.
💡 Ciekawostka: Z jednego wielkiego państwa Franków powstały z czasem trzy różne kraje, które znamy do dziś: Niemcy (część wschodnia), Francja (część zachodnia) i Włochy (część południowa).