Panowanie Jana III Sobieskiego i jego znaczenie dla Rzeczypospolitej
Elekcja Jana III Sobieskiego 1674 stanowiła przełomowy moment w historii Polski. Po unieważnieniu przez sejm postanowień traktatu w Buczaczu i uchwaleniu podatków na wojnę, Sobieski odniósł spektakularne zwycięstwo w bitwie pod Chocimiem i jej konsekwencje były znaczące dla kraju. Mimo że nie udało się odzyskać wszystkich utraconych ziem, sukces militarny utorował Sobieskiemu drogę do tronu.
W elekcji 1674 roku konkurentami Sobieskiego byli Karol Lotaryński, Filip Wilhelm oraz Ludwik Burbon. Jednak to hetman wielki koronny, dzięki swojemu doświadczeniu wojskowemu i popularności wśród szlachty, został wybrany królem Polski. Po zaprzysiężeniu pacta conventa, nowy władca rozpoczął intensywne działania mające na celu wzmocnienie państwa.
Ważne: Sobieski mianował nowych hetmanów: Dymitra Wiśniowieckiego (hetman wielki koronny) i Stanisława Jabłonowskiego (hetman polny koronny), oraz doprowadził do uchwalenia podatku na 60-tysięczną armię.
Polityka zagraniczna Jana Sobieskiego w XVIII wieku koncentrowała się na kilku kluczowych celach. Jednym z najważniejszych było odzyskanie Prus Książęcych od Brandenburgii. W tym celu zawarł sojusz z Francją i Szwecją. Rozejm w Żurawnie (1676) przyniósł pewne ustępstwa ze strony Turcji, która zrezygnowała z haraczu ustalonego w Buczaczu, choć utrzymała Bracławszczyznę i Podole z Kamieńcem.