Reforma Gregoriańska i Rozwój Zakonów w Średniowieczu
Reforma gregoriańska stanowiła jeden z najważniejszych procesów odnowy Kościoła katolickiego w średniowieczu. Wprowadzone zmiany miały fundamentalne znaczenie dla funkcjonowania instytucji kościelnych i relacji między władzą świecką a duchowną. Głównym celem reformy było uniezależnienie Kościoła od władzy świeckiej oraz wprowadzenie celibatu wśród duchowieństwa.
Definicja: Reforma gregoriańska to szereg zmian w Kościele katolickim zapoczątkowanych w XI wieku, których głównym celem było wzmocnienie autorytetu papiestwa i odnowa moralna kleru.
Szczególną rolę w rozwoju średniowiecznego monastycyzmu odegrali cystersi, którzy pojawili się na przełomie XI i XII wieku. Zakon ten, wywodzący się z tradycji benedyktyńskiej, otrzymał nazwę od miejscowości Cîteaux. Cystersi dążyli do życia w prostocie i ascezie, co odzwierciedlało się również w architekturze ich klasztorów - charakteryzującej się surowością i brakiem zbędnych ozdób.
Równolegle z reformą gregoriańską rozwijały się ruchy heretyckie, które kwestionowały tradycyjną naukę Kościoła. Najbardziej znani byli waldensi, założeni przez Piotra Waldo, którzy uznawali wyłącznie autorytet Biblii, oraz katarzy albigensi, głoszący dualistyczną wizję świata i odrzucający instytucję Kościoła.