Warunki naturalne i początki cywilizacji greckiej
Starożytna Grecja rozwinęła się wokół Morza Egejskiego na górskich terenach Półwyspu Bałkańskiego, wysp i zachodniego wybrzeża Azji Mniejszej. Górzyste ukształtowanie terenu podzieliło Greków na małe społeczności, co wpłynęło na powstanie wielu niezależnych państw-miast.
Na tych ziemiach uprawiano głównie winną latorośl i drzewa oliwne. Hodowano też owce, krowy i kozy, co stanowiło podstawę gospodarki.
Pierwsza znacząca kultura na tym obszarze to kultura minojska rozwijająca się na Krecie od około 2100 roku p.n.e. Charakteryzowała się okazałymi pałacami (największy w Knossos) i własnym pismem (Linearnym A). Została założona przez ludność niegrecką, a Grecy zdobyli Kretę dopiero około 1450 roku p.n.e.
Ciekawostka: Nazwa "kultura minojska" pochodzi od legendarnego króla Krety - Minosa. Grecy nazywali siebie "Hellenami", a swoją ziemię "Helladą" od ich wspólnego przodka Hellena.
Na Półwyspie Bałkańskim rozwinęła się kultura mykeńska, nazwana od miasta Mykeny na Peloponezie. Inne ważne ośrodki to Tyryns i Pylos. Grecy Mykeńscy przejęli kontrolę nad Kretą około 1450 roku p.n.e. Niestety, po 1200 roku p.n.e. wszystkie ośrodki mykeńskie zostały zniszczone.
Następnie nastały "wieki ciemne" XII−VIIIw.p.n.e. - okres upadku kulturowego, zaniku pisma i wyludnienia. Dopiero na początku I tysiąclecia p.n.e. pojawiło się żelazo, a Grecy zaczęli podróżować na wschód, co zapoczątkowało nową epokę.