Humanizm i Odrodzenie - nowe spojrzenie na człowieka
Nowożytność rozpoczęła się w XV wieku i trwała aż do XVIII-XIX wieku. Kluczowe wydarzenia, które zapoczątkowały tę epokę to zdobycie Konstantynopola przez Turków w 1453 roku oraz odkrycie Ameryki w 1492 roku. W tym czasie nastąpiły przełomowe zmiany: upowszechnienie druku i wielkie odkrycia geograficzne.
Humanizm to prąd intelektualny, który postawił człowieka w centrum zainteresowania. Humaniści - uczeni, poeci i artyści - fascynowali się kulturą antyczną i głosili hasło: "Człowiekiem jestem i nic co ludzkie nie jest mi obce". Okres, w którym działali humaniści, nazywamy odrodzeniem (renesansem).
Ludzie renesansu byli wszechstronnie wykształceni. Znali łacinę i grekę, co umożliwiało im poznawanie antycznych dzieł filozoficznych. Doskonałymi przykładami człowieka renesansu byli: Leonardo da Vinci (malarz, wynalazca, konstruktor, matematyk), Michał Anioł (malarz, rzeźbiarz, architekt) oraz Rafael Santi (malarz i architekt).
💡 Antropocentryzm, czyli stawianie człowieka w centrum zainteresowania, to główna cecha humanizmu renesansowego - w przeciwieństwie do średniowiecznego teocentryzmu, który na pierwszym miejscu stawiał Boga.