Polityka okupacyjna III Rzeszy
Polityka okupacyjna III Rzeszy różniła się znacząco w zależności od regionu Europy. W Europie Środkowo-Wschodniej, w tym w Polsce, okupacja niemiecka była niezwykle brutalna. Ludność słowiańską, żydowską oraz romską traktowano jako podludzi, przeznaczonych do niewolniczej pracy i wyniszczenia. Rządy niemieckie na tych terenach opierały się na terrorze. Ludność masowo aresztowano i przesiedlano, zmuszając do pracy w obozach, fabrykach i gospodarstwach. Wszelkie próby oporu karano śmiercią, stosując odpowiedzialność zbiorową.
W przeciwieństwie do tego, w Europie Zachodniej okupacja miała łagodniejszy charakter. Mieszkańców uznano za spadkobierców germanów. Niemieccy żołnierze zachowywali się w większości poprawnie, a życie toczyło się podobnie jak przed wojną. Powstały tam marionetkowe władze, które kolaborowały z niemieckim okupantem.
Highlight: Kluczowym elementem polityki nazistowskiej było "ostateczne rozwiązanie kwestii żydowskiej", które zostało oficjalnie zatwierdzone na konferencji w Wannsee w styczniu 1942 roku.
Vocabulary: Ruch oporu - zorganizowane grupy prowadzące walkę z najeźdźcami.
Ważne daty w kontekście okupacji i wyzwolenia:
- Styczeń 1942 - Konferencja w Wannsee, rozpoczęcie realizacji planu "ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej"
- Sierpień 1944 - Antyniemieckie powstanie z udziałem wojsk alianckich, wyzwolenie Paryża
- 1944 - Wyzwolenie Jugosławii
Definition: Generalne Gubernatorstwo było częścią okupowanych ziem polskich, która nie została bezpośrednio wcielona do III Rzeszy.
Example: Przykładem brutalności okupacji niemieckiej w Polsce było masowe wysiedlanie ludności polskiej z terenów wcielonych do Rzeszy i osadzanie tam niemieckich osadników.
Polityka okupacyjna III Rzeszy doprowadziła do ogromnych strat ludzkich i materialnych w całej Europie, szczególnie w jej wschodniej części. Jednocześnie wywołała silny opór i rozwój ruchu oporu w okupowanych krajach.
