Polityka okupacyjna III Rzeszy
Hitler dążył do stworzenia Wielkiej Tysiącletniej Rzeszy zamieszkałej przez 120 milionów Niemców, przekształcając Europę Środkowo-Wschodnią w "przestrzeń życiową". Ta koncepcja wpłynęła na zróżnicowane traktowanie podbitej ludności w Europie Wschodniej i Zachodniej. W Europie Środkowo-Wschodniej ludność słowiańską, żydowską i romską uznano za podludzi, a rządy opierały się na terrorze. Wszelki opór karano śmiercią, stosując zasadę odpowiedzialności zbiorowej. Natomiast w Europie Zachodniej mieszkańców uznano za spadkobierców Germanów, a życie toczyło się podobnie jak przed wojną, z marionetkowym rządami kolaborującymi z okupantem.
Definicja: Ruch oporu to zorganizowane grupy prowadzące walkę z najeźdźcami. Na ziemiach polskich powstała potężna konspiracja niepodległościowa z rozbudowanymi siłami zbrojnymi - Armią Krajową.
Polityka Niemiec w okupowanej Polsce wobec Żydów obejmowała przesiedlenia do gett i nakaz noszenia gwiazdy Dawida. W styczniu 1942 roku na konferencji w Wannsee pod Berlinem naziści zdecydowali o realizacji planu "ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej", co w praktyce oznaczało wymordowanie całego narodu żydowskiego.
Vocabulary: Holokaust - zagłada europejskich Żydów, której dokonali Niemcy podczas II wojny światowej.
W ramach polskiego ruchu oporu w czasie II wojny światowej powstała Rada Pomocy Żydom "Żegota". Żydów ukrywano w kościołach i klasztorach, wystawiano im również fałszywe świadectwa chrztu. Osoby pomagające Niemcom w poszukiwaniu ukrywających się Żydów nazywano szmalcownikami.
