Polityka okupacyjna III Rzeszy
Hitler planował stworzyć ogromną Tysiącletnią Rzeszę zamieszkiwaną przez 120 mln Niemców. Cała Europa Środkowo-Wschodnia miała zostać przekształcona w "przestrzeń życiową" dla narodu niemieckiego. To założenie wyjaśnia, dlaczego polityka Niemiec w okupowanej Europie była tak brutalna wobec Słowian.
W Europie Środkowo-Wschodniej ludność słowiańską, żydowską i romską uznano za "podludzi". Rządy niemieckie opierały się tu na terrorze, a wszelkie próby oporu karano śmiercią, stosując zasadę odpowiedzialności zbiorowej. Z kolei w Europie Zachodniej, gdzie mieszkańców uznano za "spadkobierców germanów", życie toczyło się podobnie jak przed wojną, a lokalne marionetkowe rządy kolaborowały z okupantem.
Na ziemiach polskich rozwinął się potężny polski ruch oporu z Armią Krajową - największą podziemną armią w okupowanej Europie. Równocześnie Niemcy realizowali zbrodniczą politykę wobec Żydów, przesiedlając ich do gett i nakazując noszenie gwiazdy Dawida. W 1942 roku na konferencji w Wannsee naziści zdecydowali o "ostatecznym rozwiązaniu kwestii żydowskiej" - Holokauście, czyli systematycznej zagładzie narodu żydowskiego.
Warto wiedzieć: W Polsce powstała tajna organizacja "Żegota" (Rada Pomocy Żydom), która pomagała ukrywać Żydów. Za taką pomoc groziła kara śmierci, mimo to tysiące Polaków ryzykowało życie, ukrywając Żydów w domach, klasztorach czy wystawiając im fałszywe dokumenty.